24. Η ΚΑΡΥΣΤΟΣ ΣΥΜΜΑΧΟΣ ΤΟΥ ΞΕΡΞΗ ΣΤΗΝ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ 480 π.χ.

Αλέξανδρου Καλέμη

 Ταπεινωμένος από τις αποτυχημένες εκστρατείες του εναντίον της Ελλάδας, ο Δαρείος ο Α΄, πεθαίνει το Φθινόπωρο του 486 π.Χ., αφήνοντας παρακαταθήκη στον γιο του και διάδοχό του, Ξέρξη, όλα τα επεκτατικά του όνειρά.

Εκτός όμως από την συναισθηματική συνιστώσα, οι διαμορφωθείσες συνθήκες κατά την δεκαετία που προηγήθηκε του 480 π.Χ. συνηγορούσαν για μία τελική προσπάθεια των Περσών να επιβάλουν την αυτοκρατορία τους, αλλά και το δικό τους πολιτικό και πολιτιστικό κατεστημένο στους τελευταίους ισχυρούς αντιπάλους τους. Τους Έλληνες. Ή τουλάχιστον εκείνους τους Έλληνες που σταθερά συνιστούσαν το αντίπαλο δέος των Περσών. 

Πρωτοφανής για τα μέχρι τότε ιστορικά χρονικά ήταν η εκστρατεία του Ξέρξη εναντίον των Ελληνικών πόλεων που δεν είχαν παραδώσει «γη και ύδωρ». Η διαμορφωμένη επίσης πολιτική κατάσταση της εποχής δεν άφηνε πολλά περιθώρια αρνητικών προβλέψεων για την πραγμάτωση των σχεδίων του Ξέρξη

23. Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΡΕΤΡΙΑΣ (490 π.Χ.)

Αλέξανδρου Καλέμη

Μετά την καταστολή της Ιωνικής Επανάστασης, ο δρόμος για την διαβλεπόμενη υπό των Περσών επέκταση της αυτοκρατορίας τους, είχε ανοίξει διάπλατα. Ο μόνος σημαντικός αντίπαλος των σχεδίων τους, η Ελλάδα, βρισκόταν σε περίοδο εντονότατων πολιτικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων, καθιστάμενος ως εκ τούτων ιδιαίτερα ευάλωτος.

22. Η ΕΡΕΤΡΙΑ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΗ ΜΙΛΗΤΟ

Αλέξανδρου Καλέμη

  Όπως είδαμε στα προηγούμενα άρθρα η Εύβοια πρωτοστάτησε στην πολιτισμική έκρηξη που χαρακτηρίζει την περίοδο από τον 9^ο μέχρι και τον 7^ο αι. π.Χ., στην Ελλάδα και στις αποικίες της. Μια έκρηξη καθοριστική για την εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού. 

Όπως επίσης είδαμε, η ραγδαία αυτή πολιτιστική εξέλιξη, δημιούργησε παράλληλα και τις πρώτες μορφές πολιτικών συστημάτων διοίκησης και οργάνωσης των κοινωνιών. Η διαδικασία πολιτικών αλλαγών και η προσπάθεια επικράτησης αυτών των αλλαγών, παράλληλα με οικονομικά συμφέροντα, έγιναν αιτία έντονων αναστατώσεων και εμφύλιων συγκρούσεων μεταξύ των ελληνικών πόλεων-κρατών, κυρίως κατά τον 6^ο  αι. π.Χ. 

21. ΚΟΙΝΟΝΙΚΟΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ. Η ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΕΥΒΟΪΚΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ 7o π.Χ. αι.

Αλέξανδρου Καλέμη

  

Ήταν επόμενο κατά τη διάρκεια του Ληλαντικού πολέμου, αλλά και μετά το τέλος του, να δημιουργηθεί μία έντονη κοινωνικοπολιτική αναστάτωση στην Εύβοια, που είχε ως φυσικό αποτέλεσμα ένα φρενάρισμα των μέχρι τότε ραγδαίων ρυθμών ανάπτυξης.

20. ΛΗΛΑΝΤΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Αλέξανδρου Καλέμη

Περνώντας σταδιακά στην Ιστορική Περίοδο και στην Κλασσική Εποχή, θα πρέπει να επισημάνουμε πως η Εύβοια δεν υπήρξε μόνο πρωτοπόρος στην πολιτισμική φωτοδότηση της Ευρώπης, αλλά και στις ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, που συνόδευσαν την πολιτιστική  ανάπτυξη του 8^ου και 7^ου αι. π.Χ.  Οι κοινωνίες ανακάλυπταν σιγά-σιγά τα πολιτικά συστήματα και τους ιδανικότερους τρόπους για να διοικηθούν και να οργανωθούν. Οι αριστοκράτες διαδέχονται τους βασιλείς για να δώσουν τη σκυτάλη αργότερα στους τυράννους και εν συνεχεία σε πιο οργανωμένα πολιτικά συστήματα.

19. ΔΡΑΚΟΣΠΙΤΑ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΓΡΙΦΟΣ ΤΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ

Αλέξανδρου Καλέμη

Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απαντήσεις στον γρίφο που λέγεται «Δρακόσπιτα της Εύβοιας». Μετά από την μακρά περίοδο παρακμής, που γνώρισε η Εύβοια κατά την εποχή της Ρωμαιοκρατίας και του Βυζαντίου, θεωρούνται φυσικά τα συμπεράσματα και οι εξηγήσεις των αγαθών κατοίκων και εποίκων της Νότιας Εύβοιας για τα Δρακόσπιτα και την ιστορία τους. Όταν λοιπόν είδαν τα περίεργα αυτά κτίσματα, φτιαγμένα σε περιοχές δυσπρόσιτες, κατά θαυμαστό τρόπο και με υπερμεγέθη δομικά υλικά, ήταν φυσικό να τα συνδέσουν με τους μεταφυσικούς θρύλους των δράκων. Σύμφωνα με τα δεδομένα και τις γνώσεις εκείνης της δύσκολης σκοταδιστικής περιόδου, μόνον αυτά τα υπερφυσικά όντα με τις υπεράνθρωπες δυνάμεις θα μπορούσαν να οικοδομήσουν κατά τέτοιον τρόπο και σ’ αυτές τις θέσεις τα δρακόσπιτα. 

18. ΔΡΑΚΟΣΠΙΤΑ: ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΡΑΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΘΡΥΛΟΙ ΤΟΥΣ

Αλέξανδρου Καλέμη

  Δράκος. Μια λέξη που συνειρμικά μας φέρνει στο νου παραμύθια της ελληνικής παράδοσης και βυζαντινούς θρύλους.  

17. ΕΥΒΟΪΚΕΣ ΑΠΟΙΚΙΕΣ: ΦΑΡΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Αλέξανδρου Καλέμη 

Είναι γεγονός πως μεταξύ των πολλών ευβοϊκών αποικιών την μεγαλύτερη πολιτιστική ανάπτυξη και ακμή, καθώς και ιστορική συνέχεια, γνώρισαν οι πόλεις του ιταλικού νότου και της Σικελίας. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι και τη σημερινή εποχή οι κάτοικοι των περιοχών αυτών καυχώνται για την ευβοϊκή καταγωγή τους και δεν παύουν να το τονίζουν με έμφαση στα μουσεία και τα μνημεία τους. Ιδιαίτερο στοιχείο αυτής της τρισχιλιετούς συνέχειας, αποτελούν τα πολιτιστικά (ακόμη και γλωσσικά) απομεινάρια του παρελθόντος των περιοχών αυτών. Η Καλαβρία και η Απουλία (κυρίως η δεύτερη) και η τοπική ελληνοϊταλική διάλεκτος (Grico) καθώς και η συναισθηματική σχέση των κατοίκων με τον Ελληνικό Πολιτισμό, εντυπωσιάζουν τους σύγχρονους ερευνητές.