ΙΜΒΡΟΣ 1

Εικόνα 1

Για σχεδόν μία δεκαετία έχουμε περιοδεύσει ολόκληρη σχεδόν την Τουρκία χωρίς μέχρι τώρα να έχουμε διακρίνει (φανερά τουλάχιστον) τα σημάδια εσκεμμένης υποβάθμισης μίας περιοχής κατοικημένης από ελληνικές μειονότητες. Βέβαια θα πρέπει να τονίσουμε πως πέραν της Κωνσταντινούπολης και των Πριγκιπονήσων, όπου επικρατεί μια έντονη αστική ατμόσφαιρα, αντίθετη εκ των πραγμάτων σε τέτοιου είδους διακρίσεις, δεν υπάρχουν στη σύγχρονη Τουρκία άλλες περιοχές με μεγάλη ελληνική παρουσία.

Εικόνα 2

Μη μπορώντας λοιπόν να διακρίνουμε τον τρόπο ζωής των 1100-1500 Ελλήνων που ζουν σήμερα διασκορπισμένοι σε διάφορες συνοικίες της αχανούς Κωνσταντινούπολης των 15.000.000 κατοίκων δεν είχαμε σχηματίσει άποψη για την επίσημη τουρκική συμπεριφορά στις μειονότητες. Με το δεδομένο δε της φιλικότατης αντιμετώπισής μας σε οποιαδήποτε γωνιά του τουρκικού κράτους ταξιδέψαμε, είχαμε φθάσει στο σημείο να ισχυριζόμαστε γραπτά και προφορικά και μάλιστα με ακλόνητα επιχειρήματα, για την πλήρη μεταστροφή των τουρκικών αισθημάτων προς τους Έλληνες.

Εικόνα 3

Ο πρώτος (και ο μόνος μέχρι σήμερα) κλονισμός των προαναφερθεισών απόψεών μας ήλθε με την επίσκεψή μας στην Ίμβρο το Καλοκαίρι, που μας πέρασε. Η πρώτη εντύπωση γι’ αυτό που θα συναντούσαμε ήλθε με τη χαμογελαστή απάντηση ενός Τούρκου ξενοδόχου στο Τσανάκαλε (Δαρδανέλια), στην ερώτησή μας για την τουριστική υποδομή του νησιού. «Τουρισμός και Ίμβρος…» μας είπε «…είναι ένας πολύ αστείος συνδυασμός» .

Η δεύτερη εντύπωση ήλθε όταν φθάσαμε στο Καμπάνταε για να πάρουμε το φεριμπότ, που θα μας μετέφερε στο νησί. Δύο άθλια πανάρχαια ανοιχτά οχηματαγωγά εκτελούν 5-7 φορές ημερησίως το δρομολόγιο Καμπάνταε-Ίμβρου (Κονσέαντα), που διαρκεί 2 περίπου βασανιστικές ώρες. Η εικόνα αυτών των πλοίων ήταν η εντελώς αντίθετη αυτής των υπερσύγχρονων οχηματαγωγών με τα οποία ταξιδέψαμε σε άλλες θαλάσσιες περιοχές της Τουρκίας.

Εικόνα 4

Στο Καμπάνταε διαπιστώσαμε πως οι περισσότεροι από τους συνεπιβάτες μας ήταν Έλληνες Ίμβριοι, οι οποίοι εδώ και αρκετά χρόνια κατοικούν στην Ελλάδα επισκεπτόμενοι τη γενέτειρά τους μερικές μέρες μόνο κάθε χρόνο. Τα περισσότερα οχήματα στο φέριμπότ είχαν ελληνικές πινακίδες. 

Πλησιάζοντας τις ακτές της Ίμβρου ο ταξιδιώτης διαπιστώνει σταδιακά τη μελαγχολική ατμόσφαιρα, που θα συναντήσει στο νησί. Άγονοι πετρώδεις λόφοι, ακρογιαλιές με σκουρόχρωμες πέτρες και άμμο και ερειπωμένοι οικισμοί απομακρυσμένοι κατά κανόνα από τη θάλασσα, σε τίποτε δεν μπορούν να θυμίσουν κοσμοπολίτικο αιγαιοπελαγίτικο νησί.

Εικόνα 5

Γύρω από το λιμάνι, που αράζει το οχηματαγωγό, υπάρχουν ελάχιστα οικοδομήματα και ένα δύο μόνο φτωχικά καφενεία για την εξυπηρέτηση των ταξιδιωτών. Από το λιμάνι ξεκινά και ο μόνος δρόμος, που οδηγεί προς το μεγαλύτερο χωριό της Ίμβρου την Παναγιά (Κονσέαντα). Το χωριό αυτό, χτισμένο σχεδόν στην κορυφή ενός από τους άγονους λόφους, είναι και η πρωτεύουσα του νησιού. Βρίσκεται 2-3 χλμ. Β.Δ. του λιμανιού και 1,5 χλμ. νότια του Καλέκιοϋ (Κάστρου). Το Κάστρο είναι μία σχεδόν έρημη παραθαλάσσια περιοχή, η οποία επιλέχθηκε για να κατασκευαστεί και η μόνη σχετικά αξιόλογη ξενοδοχειακή μονάδα της Ίμβρου. Στο ξενοδοχείο αυτό διαμείναμε κι εμείς. Σε όλη την απόσταση Παναγιάς – Κάστρου το μόνο αξιοθέατο, που μπορεί να δει κανείς είναι οι τεράστιες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, τα ταγκς που μετακινούνται ανάμεσα σε κοπάδια από αιγοπρόβατα, οι ελάχιστοι θάμνοι σε ακαλλιέργητα χωράφια και το ξενοδοχείο δίπλα στη θάλασσα με τη πισίνα του να φαντάζει σαν κάτι τελείως ξένο  στην όλη σύνθεση.

Στο λόφο πάνω από το ξενοδοχείο δεσπόζουν τα ερείπια ενός βυζαντινού κάστρου (εξ ου και το όνομα). Στην περιοχή του κάστρου ανακαλύψαμε και ένα εκκλησάκι, το οποίο έχει μετατραπεί σε αποθήκη αγροικίας, δείγμα υποτίμησης του θρησκευτικού συναισθήματος της πλειονότητας των κατοίκων του νησιού (ή όσων απέμειναν) που είναι χριστιανοί. Γι’ αυτά όμως όλα θα επανέλθουμε στην επόμενη ανάρτησή μας.   

Αλέξανδρος Καλέμης

  

ΛΕΖΑΝΤΕΣ

Εικόνα 1   

Όσο πλησιάζει το παμπάλαιο επιβατικό οχηματαγωγό στις ακτές της Ίμβρου, ο επισκέπτης συνειδητοποιεί σταδιακά τη μελαγχολική ατμόσφαιρα που θα συναντήσει. Τα γυμνά βουνά και οι γκρίζες ακρογιαλιές δεν παραπέμπουν με κανένα τρόπο σε αιγαιοπελαγίτικο νησί.

Εικόνα 2    

Η μοναδική αξιόλογη ξενοδοχειακή μονάδα της Ίμβρου (το κόκκινο κτίριο δίπλα στη θάλασσα στο δεξιό άκρο της φωτογραφίας) βρίσκεται σε μία ερημική περιοχή ανάμεσα σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Στο βάθος διακρίνεται ο διάδρομος του στρατιωτικού αεροδρομίου .

Εικόνα 3

Η περιοχή του Κάστρου έχει πάρει το όνομά της από ερείπια του βυζαντινού κάστρου που δέσποζε κάποτε στην κορυφή του λόφου.

Εικόνα 4

Το μικρό εκκλησάκι που ανακαλύψαμε στην κορυφή του λόφου του κάστρου έχει μεταβληθεί σε αποθήκη αγροικίας. Παραμένει κλειδωμένο.

Εικόνα 5    

Βρύση με ελληνική επιγραφή σε οικισμό της Ίμβρου.